Charlie'nin Çikolata Fabrikası

Hayallerimi süsleyen o çikolata şelalesinin içinde olduğu fabrika…

Kitabını daha filmini izlerken almaya karar vermeme rağmen ancak yıllar sonra bugün alabildim. Hepimize olmuştur hani tam alacak oluruz aklına başka bir şey gelir unuturuz, başka kitaba takılırız, üşeniriz illa bir şey olur yani…  Bu sefer öyle olmasın diyerek kitapçıya girer girmez çocuk bölümüne yöneldim ve kitabı elime aldıktan sonra dolaştım diğer bölümleri. Ve kitapçıdan elimde bir çocuk, bir gençlik kitabı, Matematik Dünyası’nın son sayısı, arkadaşımın isteği üzerine de Ebru Şallı’nın platesli bir cd si (Onlar nasıl o kadar çeşit oluyor aklım ermiyor açıkçası) ve son anda kasanın yanından kaptığım Lindt ile ayrıldım. Aldıklarımı böyle sayınca kasiyerin bana attığı anlaşılmaz bakışları anlayabiliyorum hatta kadına hak bile verdim şu anJ Neyse kitaba dönersek maceramız, Willy Wonka’nın (kendisi Çikolata Fabrikası’nın sahibi oluyor) çikolatalarının içine gizlediği altın kuponu bulan beş şanslı çocuğa fabrikasını açacağını ilan etmesiyle başlıyor. 

İlk dört bilet birbirinden beter huyları olan çocuklara çıkıyor, sonuncusu ise kitabımızın ana kahramanına yani fakir ama temiz huylu Charlieciğimize. Burada aklıma direk Türk filmleri gelmedi değil hani. Hem normalde yılda sadece bir kez çikolata alabilen bir çocuğa biletin çıkması büyük şans hem de Charlie dışındaki dört çocuktan biri açgözlü oburun teki, diğeri şımarık mı şımarık, öteki başını televizyon kaldırmıyor, biri de cakkıdı cakkıdı sakız çiğneyip duran bir bilmiş ve tabi ki hepsi zengin. Normalde bu klişe hiç hoşuma gitmese de bunun bir çocuk kitabı olduğu ve masallardaki gibi her zaman iyinin kazanması gerektiği düşüncesi bunu görmezden gelmemi sağlıyor ve bir masal okur gibi okuyup bitiriyorum kitabı. Çok da eğleniyorum, laf aramızda masallara da bayılırım zaten. Şimdi de arayı çok açmadan filmini tekrardan izliyim diyorum her ne kadar bu (yanılmıyorsam) on birinci izleyişim olacak olsa da tadına doyulmuyor ki…

Not: Kitabı okurken iyi gidecek en iyi şey, tabi ki, çikolata!!! Daha çocukların fabrika ziyaretine gelmeden anlatılan o nefis çikolata kokusunun hayaliyle ağzınızın sulanmaya başlayacağından emin olabilirsiniz çünkü.

Not 2:Kitabın üçüncü sayfasında okuduğuma göre yazara ödenen telif ücretinin %10 u Ronald Dahl yardım kurumlarının çalışmalarına katkı için harcanıyormuş.(Roald Dahl's Marvellous Children's Charity) Ayrıca araştırınca öğrendim ki yazarın evinin bahçesinde yazılarını yazdığı hatta zamanında ailesini bile sokmadığı kulübe şu anda bir müzeymiş.Kulübeyi sanal olarak gezmek isteyenler için...