Ders seçimi ayağına geldiğimiz, bitmek bilmeyen 4 günlük sürecin ilk gününü paylaşmanın bizi ne kadar mutlu ettiğini bilemezsiniz.İlk günümüz karlı yollarda,puslu meydanlarda maske aramakla geçti. Şimdi bu maske de nereden çıktı dediğinizi duyar gibiyiz. Blogumuza şirinlik katmak amacıyla almamıza rağmen korku maskeleriyle kendimizi tatmin etmekten kendimizi alamadık.
Bu sefer ki çikolata maceramıza Mado ile başlamanın bize verdiği hazzı anlatmak isterdik amma velakin kelimeler biter, hazlar bitmez, bitmedi de zaten:) Her ne kadar sufle sufle diye ölürken yaş pastayla profiterol yemek zorunda kalsak da bize her yer Trabzon!! 
Şekil A ‘da görüldüğü üzere gerçekten mecbur kalmasam yemezdim. Size bir öneri; tatlı yemeye yanınızda eşantiyon olarak bir adet(mümkünse daha fazla) normal çikolata tüketicisi götürmeniz az parayla çok tatlı (çok kalori) yemenizde önemli rol oynar. Denedik, gördük, yedik, şiştik...
Çikolata sosu beklentilerimizi tam olarak karşılamasa da içindeki antepfıstıkları durumu kurtarmaya yetti mi, yetti. Profiterole gelecek olursak her şey iyi güzel hoşta bu porsiyon kime yeter arkadaşım? Mado yetkililerine biz çikolata sevdalılarını da düşünerek porsiyonlarına çekidüzen vermeleri şiddetle tavsiye edilir. Çikolatalı günler, geceler; kovalasın sizi cüceler!! :)
maksadımız tanınmamak değil efenim, şirinlik:)
YanıtlaSilteşekkür ederiz efenim yalnız şunu da belirtmeden geçemeyeceğim, o fotoğraf o bayanın çikolataya karşı en kibar duruşlarından biridir. Yoksa kendileri parmaktır, burundur, yanaktır pek umursamaz konu çikolata olunca...!!
ayrıca bu güzel dileğiniz için teşekkürlerimizi sunar, başta siz olmak üzere herkese bol çikolatalı günler dileriz...